تنهایی

دلم گرفته از این روزگار تنهایی

ز غصه مرکب من شد قطار تنهایی

چقدر فصل زمستان گذشت و من رفتم

رسیده ام به نخستین بهار تنهایی

چقدر قافیه بستم ، که آشـنا باشم

ولی خزیدم و رفتم به غار تنهایی

اگـر به چهره کشیدم نقاب خاکی را

تبســــــــمی بنما در دیار تنهایی

کنار تو بنشینم دمی برون از خود

ز دیدگـــــان بزدایم غبار تنهایی

برون ز منزل خاکی چقدر تنهایی

بیا که با تو بسنجــم عیار تنهایی

نوشته بر دل پر زخم آشنایی من

چو برق و باد گذشت از کنار تنهایی

مرا و یاد تو در بی کسی نمی گنجد

چه نا معادله گـشتم دچار تنهایی

دگر هوای نشستن به جمع ابری شد

دلم گرفته از این روزگار تنهایی

مصطفی معارف 21/9/90 کرج